مهمانی فرصت خوبی برای آموزش ارتباط اجتماعی است . بچه ها مهمانی رفتن را دوست دارند.سعی کنید قبل از رفتن اصول اولیه را به او بیاموزید. مثلا اینکه کادوهای جشن تولد فقط برای کسی است که تولدش است.یا با او سناریوهایی که ممکن است در مهمانی با آنها روبرو شود را تمرین کنید . مثلا نقش میزبان را بازی کنید و از او بخواهید با شما مودبانه سلام و احوالپرسی کندو دست دهد یا هدیه اش را تقدیم کند. اگر چیزی را به او تعارف میکنند که دوست ندارد چه بگوید.
رفتارهای خوبش را تشویق کنید و اشتباهات کوچکش را نادیده بگیرید.
خودتان هم الگوی خوبی برای رفتار مودبانه باشید . لطفا و مرسی را در رفتارهای روزانه زیاد بکار ببرید .
هنگام رانندگی آرامشتان را حفظ کنید ، پشت خط عابر پیاده توقف کنید .
رفتاری که هنگام غذا خوردن در یک رستوران شیک دارید را در منزل هم داشته باشید.
اگر رفتار بی ادبانه ای در تلویزیون میبیند راجع به آن صحبت کنید، بپرسید آن فرد باید چطور رفتار میکرد تا مودبانه تر باشد؟ یک رفتار اشتباه را با این عذر که “همه همین کار رو میکنند ” نپذیرید.
خجالت: بر خلاف آنچه قبلا تصور میشد اخیرا مشخص شده که درونگرا یا برونگرا بودن کودکان بیشتر مادرزادی است تا آنکه تحت تاثیر محیط باشد. اما بسیاری از کودکان خجالتی در بزرگسالی اینگونه نیستند و با بزرگ شدن بچه ، تجارب زندگی بر ژنتیک غلبه میکند. چه باید بکنید:
خودتان الگوی خوبی از ارتباطات اجتماعی باشید. بعضی بچه ها دیرجوش ترند. نباید به آنها بر چسب خجالتی بزنید.نباید درحضورش با دیگران راجع به کمروییش صحبت کنید. نباید همیشه در مورد او به عنوان یک بچه خجالتی فکر کنید. انتظار شما روی رفتار او تاثیر میگذارد. در شرایط استرس زا کاری کنید بداند درکش میکنید.دستش را بگیرید و مثلا بگویید: چقدر سخته ادم بره تو یه مهمونی با اینهمه بچه شلوغ ، نه؟ این به او نشان میدهد احساسش طبیعی است و بقیه هم ممکن است مثل او فکر کنند.
بدون اینکه وادارش کنید به او فرصت دهید تا گرم بگیرد و وقتی بعد از مدتی با بقیه می جوشد تشویقش کنید ( مثلا چه لبخند قشنگی به خاله زدی حتما خوشحال شده) و در شرایط بر عکس ، به موضوع اشاره ای نکنید و به بقیه آشنایان هم بیاموزید در برابر او صبور باشند.
هرگز به خاطر رفتارش سرزنشش نکنید.هرگز فکر نکنید با دور کردنش از اجتماعات به او کمک میکنید.
وقتی قرار است به یک مهمانی بزرگ بروید زودتر از بقیه بروید تا فرصت داشته باشد خود را با محیط وفق دهد. اجتماعات و محیط های کوچکتر، آرامتر و با افراد آشناتر را در برایش انتخاب کنید. کنارش باشید ،مثلا وقتی به پارک می روید کنار ننشینید تا خودش بازی کند بلکه کنارش بمانید تا در میان سایر بچه ها احساس راحتی کند.
شرایطی که در آن دچار استرس میشود (مثلا سلام کردن به میزبان یک مهمانی) را با هم بازی کنید.
تشویقش کنید در فعالیتهایی که در آن استعداد دارد شرکت کند.مثلا کلاس نقاشی یا شنا را پیشنهاد کنید اما اگر دوست ندارد مجبورش نکنید تا بالاخره فعالیت مورد علاقه اش را پیدا کند. بیش از حد نگران جلوه نکنید و با توصیه های مکرر او را به ستوه نیاورید.در کودکان بزرگتربا شناخت استعداد هایش آنها را تقویت کنید. یک راه مناسب این است که اگر علاقمند است او را در یک کلاس هنری مثل تئاتر یا موسیقی یا کلاسهای ورزشی شرکت دهید.